Η αφθονία της ομορφιάς είχε διαρρήξει τη χρησιμότητα της γλώσσας.Το εγώ του συναντούσε ένα θαύμα.Η δύναμη της έμπνευσης μπορούσε επιτέλους να αγγίξει το χώμα,έξω από μια τάχατες απομόνωση αλλά τα αυτόματα δεν έχουν ανάγκη από ομορφιά.Ο αγενής παρείσακτος δεν έριξε ούτε μια ματιά στα θεσπέσια χρώματα που περιδινίζονταν. Σαν ασβός που σκάλιζε για σκουλήκια η συμβία του τον έπιασε απ΄το μπράτσο.Πώς μπορεί να ζει εδώ χωρίς ρεύμα και χωρίς τουαλέτα αναρωτήθηκε ψιθυριστά. Ναι,ναι απάντησε αυτός.Το πετρόκτιστο καλύβι του 1880 είδε τους να ακουμπάνε στα ορειβατικά τους μπαστούνια και να φεύγουν για να συναντήσουν τα καλούπια του χώρου τους με ηλεκτρικό και τουαλέτα.
